محلول 0.9% سدیم کلراید در داروسازی و پزشکی اصطلاحات سرم فیزیولوژی یا نرمال سالین گفته می شود. ولی باید توجه داشته باشیم که این هر دو نام در واقع اشتباهات رایج هستند و از نظر فیزیولوژیک نادرست هستند. چون کلرور سدیم 0.9% (وزنی/حجمی) اولا کاملا ایزوتونیک با پلاسمای انسان نیست و ثانیا ترکیبات آن از نظر فیزیولوژیک نرمال (مشابه پلاسما) نیستند.
همه این ماجرا در واقع از یک اشتباه تاریخی شروع می شود. در هنگام شیوع وبا در اروپا دکتر هامبورگر آزمایشی برون تن ترتیب داد تا بداند محلول سدیم کلراید با چه غلظتی باعث لیز و تخریب گلبول های قرمز نمی شود. نتیجه ی حاصل از این آزمون وی محلول سدیم کلراید 0.92% بود. از آن هنگام این محلول بعنوان نرمال سالین شناخته شد و پروفسور هامبورگر هم پدر این محلول نامیده می شود. ولی آزمون وی اصولا مبتنی بر ایزواسمز بودن نبود. بعدها آزمون های دقیق تری صورت گرفت و متوجه شدند در پلاسما غلظت سدیم و کلر متفاوت است و هر میزان دو یون از میزان آن ها در نرمال سالین کمتر است. بعلاوه اسمولاریته ی پلاسما اندکی کمتر از اسولاریته ی سرم فیزیولوژی است.
تاثیر بالینی این تفاوت ها هم در بیماران دیده می شود (مخصوصا در ایرانیانی که با هر مشکل کوچکی پزشکان به بیماران خود اصطلاحا سرم می زنند). تزریق (انفوزیون وریدی) محلول نرم سالین با حجم بالا می تواند باعث اسیدوز متابولیک هیپرکلرمیک و همچنین موجب تاثیر منفی بر عروق و عملکرد کلیوی گردد.
محلول های کریستالوئید متعادل شده (مثل رینگر لاکتات و پلاسما-لایت آ) می توانند جایگزین مناسب و ایمن تر نرمال سالین باشند. مطالعات نشان می دهند که مایعات متعادل شده در دیابت کتواسیدوز ممکن است موجب درمان سریع تر شود. علیرغم مشکلات نرمال سالین، نکاتی مانند قیمت پایین تر و دستورالعمل های جاری (که همه بر مبنای استفاده از نرمال سالین هستند)، تا انجام مطالعات جامع و دقیق استفاده از آن (سرم نرمال) اجتناب ناپذیر است.
با این حال استفاده از این محلول تزریقی (نرمال سالین) صرفا می باید منحصر به موارد ضروری و لازم مورد تشخیص پزشک بر اساس دستورالعمل های پزشکی معتبر باشد.
اختلاف اسمولاریته محلول نرمال سالین (سدیم کلراید 0.9%) با پلاسما از نظر فرمولاسیون داروهای تزریقی و چشمی نیز حائز اهمیت است، چرا که این فرآورده ها معمولا مطابق با تونیسیته محلول نرمال سالین فرموله و تنظیم می گردند و حال آنکه نرمال سالین در واقع کاملا ایزوتونیک نیست بلکه اندکی هیپرتونیک است.
واژه ی «سرم» که بیماران و پزشکان بکار می برند هم غلط مصطلح است و عبارت درست «محلول تزریقی با حجم بالا» (HVP) است.